NIEUWSBRIEF 23-02-2025

 

 

Editoriaal:

 

Graag wil ik even reageren op de persconferentie van Generaal F. Vansina, chef Defensie.

Met een opleiding economie kan ik het niet nalaten direct de rubriek in te kijken: “Antwerpse bedrijven storten zicht defensie industrie”

& “Mechelse start-up MAHI levert al aan Britse Marine”.  (het volledig artikel kan je vinden in onze ‘EXTRA’ uitgave.

Ik ben er van overtuigd dat vele Belgische bedrijven, naast de gigant FN in Herstal en vroeger ‘Poudreries réunies  in Balen veel materiaal leveren aan het Belgisch Leger maar dat niet direct publiek maken, waarschijnlijk om diverse redenen.

Maar toch is het noodzakelijk met eigen universiteiten en mogelijkheden de Defensie te steunen. In mijn ‘vroeger leven’ leverde ik elektronisch materiaal aan diverse afdelingen van het ABL en bezocht ettelijke leger afdelingen.

Een grote levering betrof een ‘Muzzle velocity indicator’ aan de dienst Experimenten te Brasschaat, toen Kapitein Pirlot, nu professor aan de Koninklijke militaire school! Lees meer in de e-nieuwsbrief.

BOB

 

Afbeelding met symbool, logo, Graphics, clipart

Automatisch gegenereerde beschrijving

 

Uit het logboek van de commodore:

 

1.       RECHTZETTING: In de communicatie rond de film over de Noordwestpassage van de Williwaw op 24 april in het auditorium van de AMA, is er vanuit verschillende bronnen verwarring geweest rond de timing. Graag noteren dat de enig juiste beginuren zijn: namiddagvertoning 14u30 en avondvertoning 20u00.

2.       Marshall-dok” is de naam van het petroleumdok in de Antwerpse haven. Met recht, want dit dok, dat de verhuis van de petroleumindustrie vanuit Hoboken, met de daaropvolgende ontwikkeling van de petrochemie en zelfs van de hele haven van Antwerpen, is te danken aan het Amerikaanse Marshallplan. Dit grootscheepse plan moest de wederopbouw van het verwoeste Europa, na de 2de Wereldoorlog financieren. Iedereen besefte dat deze vrijgevigheid niet door louter altruïsme geïnspireerd was. De redenering dat een arm Europa geen goede handelspartner kan zijn, en de vrees voor de Sovjetinvloed hebben daar zeker in meegespeeld.            

Toch had onze generatie respect voor de Amerikanen die toen toch met inzet van tienduizenden jonge levens West-Europa van het nazisme bevrijd hebben. We waren dan ook maar al te blij dat zij het voortouw namen in de Navo en we mee mochten schuilen onder hun militaire paraplu. Spijtig genoeg namen we in Europa en bij uitstek in België dat schuilen wat al te letterlijk. Dat schijnt een Belgische ziekte te zijn. Ik meen dat ik in dit logboek er al op gewezen heb dat bij de aanvang van beide wereldoorlogen België zijn marine terug moest uitvinden, omdat ze tevoren afgeschaft was. Toehoorders van mijn voordracht over Vesting en Haven van Antwerpen hebben kunnen ervaren dat ook in de geschiedenis van die vesting meerdere ogenblikken te herkennen zijn waarop de goegemeente in slaap gewiegd werd door schijnbare vrede.        

Deze week is aan dergelijke illusie brutaal een einde gekomen. Een verwijdering was al vroeger ontstaan, reeds onder Georges Busch, Obama en Biden maar wat we deze week te zien en te horen kregen tart alle verbeelding.              

Toen ik deze woorden neerschreef in het begin van de week was het overleg tussen Rusland en de USA in Saudi Arabië zelfs nog niet begonnen. Wie had kunnen vermoeden dat we op woensdag een Amerikaanse president zouden aantreffen die koudweg komt beweren dat Oekraïne de oorlog begonnen is, en dat hun president een dictator is die maar een populariteitsscore van 4% haalt, een redenering die letterlijk uit de Russische debatfiches lijkt te komen.        

Bijna 82 jaar loop ik rond op deze wereld, waarvan hopelijk toch minstens 70 op een min of meer bewuste manier. Amper twee keer had ik het gevoel dat de wereldorde drastisch door mekaar geschud werd. De eerste keer was dat met “nine eleven”, de tweede maal op woensdag 19 februari toen Trump zich, boven op het eerdere schofferen van Europa, klakkeloos achter de Russische versie schaarde over het conflict in Oekraïne. Domheid, waanzin of strategie? Is het überhaupt mogelijk dat in één dag banden van vriendschap worden verbroken, die reeds sinds januari 1915 bestaan? Toen werd de Amerikaanse “Commission for Relief in Belgium” opgericht, een voedselhulpprogramma voor het door de Duitsers bezette België in WO1.                 


Fragment uit de toespraak van Louis Franck, voorzitter van het Antwerps Provinciaal Komiteit voor Hulp en Voeding op de algemene vergadering van 2 juli 1915. Gemeentearchief Wommelgem.                    

Genoeg commentatoren zullen zich de volgende dagen wel over deze vragen buigen. Hopen we alleen dat de rede zo vlug mogelijk kan terugkeren, en tot bewijs van het tegendeel moeten we er toch vanuit gaan dat in de USA nog voldoende “checks & balances” aanwezig zijn om de Amerikaanse buitenlandpolitiek van een noodlottige koers te doen afbuigen.          

Voorlopig kunnen we niets anders dan blijven geloven in de Navo. In dit verband kunnen we ons 100% achter de visie scharen van premier De Wever die de ontwikkeling van een Europese militaire samenwerking enkel ziet gebeuren binnenin en als onderdeel van het Atlantisch Bondgenootschap. België moet wel meer dan een tandje bij steken om zijn bondgenoten bij te benen. Aan onze Marine zal het niet liggen, want zopas heeft ook ons fregat Louise-Marie (F931) zich aangesloten bij het Navo-eskader SNMG1, opvolger van Stanavforlant, voor deelname aan de missie Baltic Sentry. Later zal er opgestoomd worden naar het Hoge Noorden voor de grootscheepse oefening Joint Viking aan de grenzen van Rusland. Zie bijdrage van Georges Janssens in onze e-Nieuwsbrief.     

Vooraleer dit geo-politieke hoofdstuk af te sluiten kunnen we niet voorbijgaan aan enkele verdachte explosies op tankers met Russische olie aan boord. Op 23 december was de tanker “Ursa Major” reeds gezonken in de buurt van Gibraltar na een explosie in de machinekamer. Deze week werd de Maltese tanker “Seajewel”, voor anker in de buurt van Savona, binnen de Italiaanse territoriale wateren ook getroffen door een explosie ter hoogte van de waterlijn. Het feit dat de rompplaten naar binnen gebogen stonden en er heel wat dode vissen dreven in de buurt wijst volgens de Italiaanse autoriteiten op een daad van terrorisme. Daders en nationaliteiten van daders zijn uiteraard nog onbekend. (NT 21/2/2025)

3.       Dat de wereld bijna in brand staat, betekent niet dat die wereld voor de rest tot stilstand is gekomen. Zo mocht Zeebrugge deze week op een persconferentie vernemen dat in de haven binnenkort een groene waterstoffabriek wordt neergezet voor 80 miljoen Euro. Het initiatief wordt genomen door een consortium bestaande uit Hyoffgreen, een investeringsholding in handen van Belgische gemeenten, Virja-energie, de energietak van de Colruyt-groep, en Messer, een Duitse producent van industriële gassen.          

De installatie zelf wordt een electrolyser van 25 megawatt, van dewelke een jaarproductie van 3750 ton waterstof verwacht wordt. (DS 19/2/2025). Dat dit initiatief er gekomen is, is niet evident, omdat het gebruik van waterstof als energiedrager de laatste jaren veel tegenwind gekregen heeft, en vooral als transportbrandstof achterstand heeft opgelopen tegenover de via allerlei subsidies geforceerde opgang van de elektrische batterijwagen. Recent nog uitte de gouverneur van de Nationale Bank, Pierre Wunsch zijn twijfels. (Flows 21/2/2925) Toch geloven de initiatiefnemers erin, en gelukkig staan zij daarin niet alleen. Niet minder dan Total Energies heeft zopas twee contracten afgesloten met Air Liquide voor een totale productie van 45000 ton per jaar in Nederland. Ook o.a. PAB en de familie Saverys trekken, zoals wij weten, de waterstofkaart.         

De energie voor de fabriek zal worden afgenomen van de windparken voor de Belgische kust. Bij al dit positieve nieuws blijft het bij mij toch nog altijd knagen waarom dergelijke electrolysers niet konden gebouwd worden, toen we nog over een volle nucleaire capaciteit beschikten, en tijdens de daluren volop goedkope stroom kon geproduceerd worden in optimaal belaste centrales.

4.       Een opstekertje voor project One in de Antwerpse haven, het project van Ineos voor de bouw van een ethaankraker in Lillo. De Nederlandse provincies Noord-Brabant en Zeeland hebben aangekondigd dat zij hun bezwaren tegen deze investering intrekken omdat volgens Saskia Boeleman, gedeputeerde in Noord-Brabant “Constructieve overleggen hebben geleid tot onze conclusie dat de effecten van de vergrote uitstoot van Ineos op de Brabantse Wal aanvaardbaar zijn”,              

Hopelijk kan dit project nu eindelijk ongehinderd worden afgewerkt. Het is één van de grootste investeringen in de Vlaamse economie sinds decennia, waardoor de rol van de Antwerpse haven als economische motor in de brede regio verankerd wordt. (Trends 19/2/2025)        

Nochtans zijn er nog altijd milieuverenigingen die nieuwe bezwaarschriften aan het voorbereiden zijn, grotendeels gebaseerd op ideologische motieven, tegen frackinggassen en plastics in het algemeen. Zoals we hier al eerder aangetoond hebben bereiken zij daardoor alleen dat de investering zich verplaatst naar het buitenland, zonder enig effect op de aangeklaagde milieueffecten.

5.       Bert Leemans stuurde ons een artikeltje uit Knack waarin Rony Belmans geïnterviewd wordt. Belmans is ex-directeur van Energyville en ex-voorzitter van de VREG. Belmans maakt zich zorgen over het toekomstig energiedeficit waar we naartoe hollen. Hij stelt ook vast dat het een illusie is om nu al te rekenen op nieuwe kerncentrales, omdat de ontwikkeling daarvan te veel tijd zal kosten, en de penurie veel sneller daar zal zijn. Daar heeft hij dus 100% gelijk in, en dit toont nog eens de vergissing om bestaande capaciteiten te stoppen.

6.       Bij de laatste telling van de aangesloten leden vond onze secretaris nog 11 leden die hun lidgeld nog niet hadden vernieuwd. Bent U één
van de 11? Mogen we dan nog eens aan uw mouw trekken?


Willy 23/02/2025